อย่าโกรธที่ฉันไม่แคร์เธออีกแล้ว แต่จงโกรธที่ตาของเธอมืดบอดเกินกว่าจะมองเห็นค่ามัน

#อย่าโกรธที่ฉันไม่แคร์เธออีกแล้ว...
แต่จงโกรธที่ฉันเคยแคร์เธอ แต่ตาของเธอมืดบอดเกินกว่าจะมองเห็นค่ามัน
...
เชื่อว่าหลายคนคงเคยรู้สึกแบบนี้ ทั้งเป็นคนกระทำ และโดนกระทำ

ทั้งเคยเป็นฝ่ายโกรธ เสียใจที่อีกฝ่ายไม่แคร์ไม่สนอีกแล้ว
และเคยเป็นฝ่ายพูดประโยคนี้เพราะเคยแคร์แต่เขาไม่สนใจ

ไม่ว่าแบบไหน สิ่งที่เพลินว่าน่าคิดก็คือ การมีสติและหันมาใส่ใจกับความดี หรือสิ่งที่คนรอบตัวเรา ทำให้เรา บางคนทำให้เรามากมาย ดีกับเรา แคร์เรา แต่เราก็ชินชากับมันจนวันที่คนๆ นั่นเดินจากไป

เขาอาจทนเราไม่ได้อีกแล้ว
หรือ เขาอาจเจอคนที่เขาชอบมากกว่า
หรือ เขาอาจเจอคนที่แคร์เขามากกว่า อยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากกว่า
.
เราถึงมารู้ตัวว่า ฉันไม่น่าเสียเธอไปเลย

บางคนรู้ตัว...เสียใจ
บางคนไม่รู้ตัว... ไม่เข้าใจ ได้แต่เจ็บใจว่าเขาเปลี่ยนไป

แต่จริงๆ ต้องย้อนกลับมาที่ตัวเองว่า
เราดีแค่ไหนที่จะทำให้เขาอยู่ที่เรา

เราดีกับเขาไหม
ที่ผ่านมาเราทำอะไรให้เขาบ้าง

ข้อความนี้ทำให้เราหยุดเพื่อมองตัวเอง... ก่อนจะโทษคนอื่น

เราอาจจะเสียใจ แต่เมื่อยอมรับ เรียนรู้ เราก็จะไม่ทำมันซ้ำอีก

เอามาฝากสาวๆ ก่อนนอนค่ะ

ด้วยรักจากใจ

#ผู้หญิงเชิงรุก