#เพื่อนunfriend เฟรนด์ก็unfollow
รู้สึกยังไงกันบ้างคะเวลา “แอบ” ไปรู้ว่าเพื่อน unfriend เฟซบุ๊ก หรือ unfollow อินสตาแกรมเรา มีใครเคยเจอบ้างไหมคะ?
วันก่อนมีน้องที่รู้จักคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่าจับได้ว่าเพื่อนอันเฟรนด์ แล้วก็เลิกตามไอจี น้องนอยด์มากว่าทำอะไรผิด ถึงขั้นเสียความมั่นใจไปเลย
น้องคนนี้ชอบออกกำลังกาย หุ่นเค้าสวยเพรียว และชอบโพสต์รูปกิจกรรมเหล่านี้บ่อย ๆ คู่ไปกับบทความพัฒนาตัวเอง ทีนี้เพื่อนคงไม่ชอบ หรือด้วยเหตุผลอะไรก็ตามเลยเลิกติดตามไป
เพลินฟังแล้วนึกถึงตัวเองเมื่อหลายเดือนก่อน ยังไม่เคยเจอเพื่อนอันเฟรนด์ แต่เคยเจอคนรู้จัก unfollow อินสตาแกรม ตอนนั้นโกรธมาก เลย unfollow คนนั้นไปด้วย แต่ไม่ได้ถามว่าเพราะอะไร เจอหน้าก็ไม่ได้พูด แต่ในใจเต็มไปด้วยคำถามและอคติ
ถ้าร้านค้าในอินสตาแกรมมาฟอลโล่ว์ แล้วพอเราฟอลโล่ว์กลับ ก็มาอันฟอลโล่ว์ทั้งที่เราก็ซื้อของจากเขาไป เพลินก็จะโมโหมาก ส่งข้อความไปด่าก็ทำมาแล้ว นิสัยไม่ค่อยดีเลย จริงไหมคะ
มาฉุกใจได้ครั้งหนึ่งตอนมีข่าวออกมาว่าอั้ม พัชราภา อันฟอลโล่ว์อินสตาแกรมเพื่อนดาราหมด รวมถึงชมพู่ อารยาด้วย นักข่าวไปสัมภาษณ์ชมพู่ อารยาว่ารู้สึกยังไง ชมพู่ก็ตอบเป็นทำนองว่า ไม่เป็นไร เป็นสิทธิ์ของเค้า คนเราไม่ได้ชอบเหมือนกันทุกคน อั้มเค้าก็มีสิทธิ์จะเลือกติดตามคนหรือใครที่เค้าสนใจ เราเองก็ไม่ได้สนิทกัน เค้าไม่อยากตามก็ไม่แปลก เป็นเรื่องส่วนบุคคล
ชมพู่เสริมว่าตัวเค้าเองชอบฟอลโล่ว์เยอะแยะไปหมด นี่คือนิสัยเค้า
อั้มก็นิสัยอั้ม ขนาดเอ ศุภชัย ผู้จัดการส่วนตัว อั้มยังอันฟอลโล่ว์ (อั้มเคยตอบสัมภาษณ์ว่ารำคาญที่เอศุภชัยโพสต์เยอะแยะไปหมด) แต่ไม่ได้กระทบความสัมพันธ์ของอั้มกับเอ
กรณีนั้นทำให้เราได้คิด ดาราทั้งสองใช้สื่อโซเชียลมีเดียในแบบที่ตนพอใจ ไม่ได้ยึดติดว่าใครจะตามหรือไม่ตาม หรือต้องตามใคร ไม่ต้องตามใคร พอใจจะทำแบบไหนก็ทำ
เพลินเลยมานั่งคิด เออ เนอะ... ดาราเค้ายังไม่คิดมาก มีแต่คนอื่นไปคิดแทน สร้างกระแสให้เค้ามีปัญหากัน เจ้าตัวเค้าไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
กลับมาถึงเรื่องเรา ๆ บ้าง... ไม่ได้หมายความว่า ดาราไม่คิดมาก เราเลยไมคิดมาก... มันอยู่ที่วิธีคิดของเราต่างหาก
ทำไมเราถึงรู้สึกแย่เมื่อใครเลิกติดตามเรา... เพลินลองมานั่งคิดทบทวน อาจเป็นเพราะเค้าเบื่อหน้าเรา เบื่อเรื่องราว เบื่อรูปภาพที่เราโพสต์
หรือเพราะเค้าไม่ชอบเรา ไม่ชอบเรื่องราวที่เราลง
หรือเพราะมันเยอะเกินไป เค้าเบื่อ
หรือเพราะแฟนเค้าไม่ชอบให้เค้าสนใจเรา
สารพัดเหตุผล... แต่เพลินไม่มีทางรู้เลยว่าจริง ๆ แล้วเพราะเหตุผลใดกันแน่
ที่แน่ ๆ เค้าคงไม่คลิกกับเรา ไม่งั้นก็คงไม่เลิกตาม...
แปลว่าเราไม่ดีเหรอ...
แปลว่าเราไม่เจ๋งพอเหรอ
เราทำอะไรผิดไปล่ะ ไม่นะ ทำยังไงดีให้เค้ากลับมา...
จนกระทั่งเพลินมาคิดได้ว่า... ในเมื่อยังไม่รู้เลยว่าเพราะอะไร แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ?
แล้วคนที่ชอบเรา ติดตามเราก็ยังมี
และต่อให้ใครเลิกติดตามเราไปกันหมด ก็แปลว่าเราต้องไปเสียใจทุกครั้งเลยหรือ...
อย่างนั้นคงไม่เป็นอันทำอะไร นั่งเสียใจทุกวันแน่ ๆ
ลองกลับมาคิดดูว่า การลงโพสต์ของเราแต่ละครั้ง เราทำเพื่อใคร... เราทำเพื่อตัวเอง เพื่อสะท้อนตัวตนของเรา
รูปของเรา เรื่องราวของเรา ความชอบของเรา
สวยบ้าง ไม่สวยบ้าง
อาหารก็... พื้น ๆ บ้าง ไม่ได้หรูหราอะไร แต่มันอร่อยจนอยากอวด
มันก็เรื่องของเรา ความสุขของเรา
คำคมข้อคิดอะไรที่เราแชร์ ก็เพราะมันถูกใจเรา การระวังเพราะกลัวจะไม่ถูกใจคนอื่นล้วนเสียเปล่า... เพราะไม่มีวันที่เราจะทำให้ทุกคนชอบเราไปเสียหมด
ถ้าเราเอาความสุขของเราไปผูกไว้กับความชอบไม่ชอบของคนอื่น... เราก็จะรู้สึกแย่ เสียใจ ผิดหวัง แต่ถ้าความสุขของเราขึ้นอยู่กับตัวเราเอง ใครจะไม่ชอบเรา เราก็จะไม่เดือดร้อนอะไร ไม่มีใครไลค์สักรูป ก็ไม่เดือดร้อน
เพลินบอกน้องคนที่มาบ่นให้ฟังไปอย่างนั้น น้องก็งง ๆ ไปนิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้า
“ก็จริงของพี่... นี่หนูขึ้นอยู่กับคนอื่นขนาดนี้เลยเหรอ”
“ลองคิดดูนะ” เพลินยกตัวอย่าง “เพื่อนที่อันฟอลโล่ว์ก็ไม่ได้เกลียดเรา ชีวิตจริงก็ยังพูดคุยกันอยู่ไม่ใช่เหรอ...”
“ใช่”
บอกแล้วว่ามันไม่ใช่ทุกอย่าง ไม่ใช่ตัวตัดสิน
อย่าเอาความสุขเราไปแขวนไว้กับรสนิยมของคนอื่น
แล้วชีวิตจะรื่นรมย์อีกเยอะ
โลกจะสวยอย่างแท้จริง
ด้วยรักจากใจ
#ผู้หญิงเชิงรุก #ผู้หญิงยุคใหม่ไม่ลำไย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น